Bu sessiz çığlıklar yine bırakmıyor yakamı, ne varsa geçmişe dair hepsi gözümün önünde,
Bir çırpıda silmek istediğim ne varsa hepsi birer hayal olarak sıralanmış, kaderim seç bakalım diyor. Sil bakalım silebilirsen diyor. Gözümden akan tek damla yaş, ne kadar süzülebilir. İçimi dolduran ateş, ne zaman sönebilir. Bu olanları vicdanından başka kim duyabilir. İnsan hiç bir seferlik aşık olabilir mi. En fazla kaç kişiyi kandırabilirsin bu konuda. O kadarda bağlarsın her şeyi duygusallığa. Üzüntünü anlatabilir mi kıtalarca şiir yazsan, ya da yazsan kaç roman çıkar? Yıllarca adam olabilmek için çalışmadın mı? Kime ne kadar güvendin? Kendimle bir olamadım hiç bir zaman. Kendi benliğim içinde kayboldum. Dışardan kontrol altında tutuldum çocuk muşum gibi. Hepsinin ortak bir cümlesi oldu. "sen yapamazsın" Neyi yapamazmışım ben. Bir kere olsun güvenebildin mi bana. Sor bakalım bana güvenenlerin hangisini yarı yolda bırakmışım ben. Benim birinci kuralım - Asla yapamayacağın bir işe yeltenme... Ben yazdıkça kendime geliyorum, anlattıkça değişiyorum inandıkça başarıyorum. Hani bilmiyorsun bunları yüzden söyleme isteği hissettim. Bu aşk denilen meret ne zaman bırakacak yakamı. Sol tarafımı hep eksik hissettiriyor bana. Böyle bazen yazdıkça yazasını getirttiriyor insana.
Bir çırpıda silmek istediğim ne varsa hepsi birer hayal olarak sıralanmış, kaderim seç bakalım diyor. Sil bakalım silebilirsen diyor. Gözümden akan tek damla yaş, ne kadar süzülebilir. İçimi dolduran ateş, ne zaman sönebilir. Bu olanları vicdanından başka kim duyabilir. İnsan hiç bir seferlik aşık olabilir mi. En fazla kaç kişiyi kandırabilirsin bu konuda. O kadarda bağlarsın her şeyi duygusallığa. Üzüntünü anlatabilir mi kıtalarca şiir yazsan, ya da yazsan kaç roman çıkar? Yıllarca adam olabilmek için çalışmadın mı? Kime ne kadar güvendin? Kendimle bir olamadım hiç bir zaman. Kendi benliğim içinde kayboldum. Dışardan kontrol altında tutuldum çocuk muşum gibi. Hepsinin ortak bir cümlesi oldu. "sen yapamazsın" Neyi yapamazmışım ben. Bir kere olsun güvenebildin mi bana. Sor bakalım bana güvenenlerin hangisini yarı yolda bırakmışım ben. Benim birinci kuralım - Asla yapamayacağın bir işe yeltenme... Ben yazdıkça kendime geliyorum, anlattıkça değişiyorum inandıkça başarıyorum. Hani bilmiyorsun bunları yüzden söyleme isteği hissettim. Bu aşk denilen meret ne zaman bırakacak yakamı. Sol tarafımı hep eksik hissettiriyor bana. Böyle bazen yazdıkça yazasını getirttiriyor insana.
